Parabolan bestaat uit trenbolone cyclohexylmethylcarbonaat. De half waarde tijd van een steroïde ester is grotendeels verbonden aan de verhouding in welke het in vet en in water oplost: hoe langer de keten van de ester, hoe groter deze verhouding is en hoe langer daarmee de halfwaardetijd is. Dit speciale carbonaat kan vergeleken worden met een enanthaat ester; de halfwaardetijd ligt onder de zeven dagen. Een versterker (76 milligram aan Parabolan) kan vergeleken worden met slechts 58 milligram trenbolonacetaat. Het acetaat is daarmee iets krachtiger en daarmee efficienter per milligram, aangezien de acetaat ester lichter is. De kenmerken van Parabolan zijn dezelfde als die van trenbolanacetaat (ook wel Finaject genoemd), met als uitzondering de halfwaardetijd. Finaject zelf is niet meer verkrijgbaar, maar er zijn ook supplementen van Finaplix gemaakt. Daarin is de werkzame stof hetzelfde.
Speciale rol binnen vetverbranding
Er is geen indicatie in de medische literatuur dat Parabolan een speciale rol heeft bij de vetverbranding. Ook zijn hier geen praktische aanwijzingen voor. Het is veel meer een buitengewoon krachtige steroïde, welke ongeveer 3 keer effectiever is per milligram als testosteron esters. Er is verder geen enkele indicatie in de literatuur dat Parabolan giftig is voor de nieren. Er zijn gebruikers bekend die doseringen van 50 mg per dag tot zich namen en geen enkele problemen ondervonden. Hiertegenover staan anekdotische verhalen over door Parabolan veroorzaakte nierproblemen. Dit is waarschijnlijk echter alleen een optie bij het ‘stacken’ met een grote hoeveelheid andere middelen, waarbij het onzeker is dat Parabolan dan ook werkelijk de boosdoener is geweest.
‘Roid-rage’
Ook wordt Parabolan er nogal eens beschuldigd van een toename in agressie in een hogere mate dan testosteron zelf zou doen. Dit zou veroorzaakt worden door de sterke anabole werking. Parabolan heeft inderdaad per milligram een sterkere werking als anabool dan testosteron zelf. De stof zelf veroorzaakt hierdoor echter niet de zogeheten ‘roid-rage’, ondanks de trend die hiervan gemaakt is in de media.
